Մենք՝ վեցերորդ դասարանցիների մի փոքր խմբով, դպրոցի երթուղայինների կանգառից շարժվեցինք դեպի Դիլիջան: Ճանապարհին մենք մեր հայացքը սևեռեցինք Սևանին և նկատեցինք, որ ափին մոտիկ ջուրը չեր սառել, իսկ ավելի հեռու այն սառույց էր: Ես առաջին օր ինձ լավ չէի զգում, քանի որ հիվանդ էի և ստիպված էի ջերմության և գլխացավի պատճառով մնալ հյուրատանը, իսկ ընկերներս գնացին Անանյանի տունը փնտրելու և նրանք գտան այն, բայց տանը մարդ չկար: Իսկ երեկոյան մենք խաղացինք Մաֆիա, որտեղ ես խաղում էի սև խաղացողով և խորամանկությամբ հաղթեցի, ընկերներս կարմրներին: Երկրորդ օրը մենք պլանավորել էինք գնալ Լաստիվեր և գնացինք: Ճանապարհը շատ գեղեցիկ է և արկածախնդիր, բայց մենք գնացինք գտանք արահետը և հասանք Լաստիվեր, բնությունը այնտեղի շատ գեղեցիկ էր, իսկ ջրվեժը՝անկրկնելի: Մենք հանգստացանք այնտեղ և բարձրացանք դեպի վեր, որպեսզի վերադառնանք հյուրատուն, բայց բարցարանալը ավելի դժվար էր քան իջնելը, բայց մենք հաղթահարցինք այդ ամենը: Երեկոյան նորից Մաֆիա խաղացինք, բայց այս անգամ մի փոքր երկար և գիշերը ուշ քնեցինք: Առավոտյան արդնացանք և գիտեինք, որ արդեն ժամանկն է հավաքվելու և պատրաստվելու վերադառնալ Երևան: Հավաքեցինք մեր իրերը, տեղաշորը, նածաճաշեցինք և շարժվեցինք դեպի Երևան: Ճանապարհին մենք կանգնեցինք Սևանի թերակղզու մոտ, այցելեցինք եղեկեցիները և իջանք ափ ճաշելու: Ճաշելուց հետո մենք վերադարձանք Երևան:
Ֆոտոշար՝
Առնո Բարզեգար-Նազարի 