Շուրջ յոթ տարի կրտահամալիրի ընտանիքի մաս եմ կազմում: Ես սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրում 5-րդ դասարանից, այսինքն՝ այստեղ եմ եղել 11 տարեկանից։ Այստեղ իմ ուսումնառության տարիների ընթացքում ես կատարել եմ մի քանի բաներ, որոնցով ես վստահորեն կարող եմ ասել, որ հպարտանում եմ: Ձեռքբերումներից մեկը, որն, ըստ իս, կլինի ամենամեծը՝ այն է, որ ես հասել եմ, կլինի Վանո Սիրադեղյանի անվան մրցանակը։ Ավելին, ես կարողացա հաղթել մի քանի ֆուտբոլային մրցաշարերում և մի քանի անգամ դառնալ լավագույն ռմբարկու, ինչով նորից հպարտ եմ։
Ուսումնառությանս ընթացքում նկատեցի, որ կրթահամալիրն ունի իր առավելություններն ու թերությունները։ Առավելությունները, որոնք, կարծում եմ, արժե նշել, կլինեն մշտական ճանապարհորդությունը Հայաստանի ներսում։ Բազմաթիվ դեպքեր են եղել, որ ես ճանապարհորդել եմ ամբողջ երկրում, նույնիսկ ծայրամասերում: Դրա շնորհիվ ես կարողացա շրջել ամբողջ Հայաստանով, ինչի համար իսկապես ուրախ եմ, որ հնարավորություն ունեմ: Սա ուսանողներին հնարավորություն է տալիս ավելին իմանալու իրենց հայրենիքի, սեփական մշակույթի և պատմության մասին: Մեկ այլ առավելություն կլինի սպորտի և լեզվի ուսուցման բազմազանությունը համալիրում: Բոլոր ուսանողները հնարավորություն են ստանում ընտրել այն սպորտաձևը, որն իրենց ամենաշատն է դուր գալիս՝ իսկապես առատ ընտրությունից: Սա օգնում է ուսանողներին լինել ֆիզիկապես ավելի ակտիվ՝ դարձնելով նրանց ավելի առողջ, ինչն էլ ավելի է բարձրացնում նրանց ակադեմիական կարողությունները: Ավելացնեմ, որ ուսանողներն ունեն նաև լեզվի ընտդության բազմաթիվ տարբերակներ, որոնք նրանք կարող են սովորել: Չնայած բոլոր ուսանողներին, ովքեր սովորում են հայերեն և անգլերեն, նրանք հնարավորություն ունեն ուսումնասիրելու ևս մեկը՝ համալիրի տրամադրած լեզուների տարբեր ընտրանիներից։ Սա ուսանողներին հնարավորություն է տալիս դառնալու բազմալեզու, ինչը կարող է օգտակար լինել բոլորին հետագա ուսման ընթացքում:
Անցնելով առավելություններից դեպի թերություններ՝ ես կասեի, որ համալիրը մեծ ազատություն է տալիս ուսանողներին։ Շատ ուսանողներ այն օգտագործում են վատ վարքագծի և հարգապահությունը անտեսելու համար: Ես տեսնում եմ, որ շատ ուսանողներ իրենց վատ են պահում ընդմիջումների ժամանակ, և երբեմն նրանք պատասխանատվության չեն ենթարկվում իրենց արածի համար: Ես գիտակցում եմ, որ դա արվում է նրա համար, որ աշակերտներն իրենց ավելի լավ զգան դպրոցական միջավայրում և իրենց հարմարավետ զգան ուսումնական օրվա ընթացքում: Սա երբեմն ազդում է այն բանի վրա, որ աշակերտը պատշաճ կերպով չի դաստիրակվում, և երեխաների մեծ մասը այսպես դառնում են վնասակար հասարակության համար:
Չնայած առավելություններին ու թերություններին, ես իսկապես ուրախ եմ, որ սովորեցի համալիրում, քանի որ հնարավորություն ունեցա լինել իմ ավելի լավ տարբերակը: Այս տարի իմ վերջին տարին է, և հրաժեշտ տալը իսկապես դժվար կլինի: Կլինեն շատ հիշողություններ, որոնք ես միշտ կպահեմ իմ սրտում և միշտ կմտածեմ նրանց մասին:
Առնո Բարզեգար-Նազարի 